Vandaag heeft Woldzigt gedraaid. 1500 omwentelingen tussen 11.30 en 16.00 uur, keuteltempo hé. En alles met 4 volrond, zoals wij prikkers dat noemen! Toch is er in Woldzigt heel wat meel gemalen: kleine kinderen werkten zich in het zweet om met handmaalwerktuigjes graan tot meel te vermalen. Een experimentje, maar toch succesvol. In het museumdepot bevonden zich ook nog enkele kleine ‘builtjes’, ook die zijn in gebruik geweest. Er is een leuke hoeveelheid bloem geproduceerd die ongetwijfeld de toets van de Haccp, de nieuwe hygienecode enzovoort niet kan doorstaan, toch ga ik er deze week nog een lekkere appeltaart mee bakken, misschien wel voor onze vrijwilligers die de middag ‘droegen’. Donderdag ging ik naar een erfgoededucatiesymposium, ik deed daar een workshop over museum, dat werd me enigszins kwalijk genomen door een daar aanwezige molenaar, met de molen kan ik kwa erfgoededucatie uitstekend uit de voeten, maar zo'n museum in de molen, wat moet je ermee? Vandaag alle tips in gebruik genomen: gekeken wat er al was, kinderen niet met een vragenlijst op pad sturen, maar gewoon iets laten doen en doen waar je goed in bent. Nu ja alles tot tevredenheid van iedereen dus. Opvallend dat veel kinderen malen nóg leuker vonden dan koekjes bakken. Grappig was ook dat iemand me later vroeg waarom de beloofde maaldemonstratie op windkracht niet doorging: de wieken draaiden toch? Dat wieken soms wel kunnen draaien, maar geen maalsteen rond kunnen krijgen was nieuws voor haar, tsja, hoe misvormd kan een molenaarsvrouw raken in haar korte carriere als molenaar. Grusse van de Mullerin-to-be.