Híj had daar moeten staan." Marjolijn de Lint wijst naar boven. Daar, op de zwart geteerde stelling van d'oude molen, staan notaris Willy Cornelissens en de 19-jarige mulder Marijn Kaufman klaar om de vang te lichten. Dat is ‘molenaars’ voor het in gang zetten van de wieken. Het moment suprême na een restauratie van acht jaar.

Acht jaar geleden zag de molen er zo uit. foto Cor Viveen

Het is behoorlijk druk bij de feestelijke ingebruikneming van de molen van Oudemolen. foto Edwin Wiekens/het fotoburo

Marjolein, haar zus Petra en haar tantes Riet en Lony houden het aan de voet van de molen niet droog. Twee generaties De Lint woonden in de molenaarswoning. Opa Arie en vader Mees maalden tussen 1925 en 1993 op de molen. Aanvankelijk graan, later veevoer. Marjolijn: “Papa heeft wel geprobeerd de molen te restauren, maar als particulier is dat onbetaalbaar.”

Mees verkocht huis en molen in 1993 aan Piet en Yvonne Groenewoud. Met een stichting kregen zij de vereiste 450.000 euro langs allerlei kanalen wel voor elkaar.

Oud-mulder De Lint kwam geregeld kijken, instrueerde de molenmaker hoe het er vroeger uitzag en keek uit naar de dag waarop zijn molen in vreugdestand zou herrijzen. Maar twee jaar terug overleed hij plotsklamps, 71 jaar pas. Amper een jaar later ging zijn vrouw hem achterna. “We staan hier met gemengde gevoelens. Blij dat de molen weer draait, maar het verdriet om mijn ouders komt weer boven.”

De familie schonk de stichting een oude foto van de oude glorietijd van de molen, de Veldhovense molenmaker John de Jong had een gloednieuwe gereedschapskist voor de mulders Adriaan de Vos en Martin Snel bij zich.

Want feestelijk was de opening van de gepavoiseerde molen wel. Stichtingslid René van Wendel de Joode gaf een opsomming van de vele donaties. Van Niek van Eekelen, die de eerste graan meel schonk tot Marijn Kaufman uit Fijnaart, die het eerste tientje gaf en de notaris, die alle aktes om niet invulde. Veel donateurs waren zaterdag aanwezig. “Niet alleen bedankt voor alle giften, maar ook voor het geduld. Het heeft langer geduurd dan we hoopten, maar u maakte braaf ieder jaar de centjes over.”

Marijn wist op zijn derde al dat hijmolenaar wilde worden. “Als het maar draaide, ik kon uren naar een centrifugerende wasmachine kijken. Ik ben vanaf het begin foto's komen maken.” Sinds vorig jaar is hij gediplomeerd molenaar, misschien wel de jongste van het land. “Ik draai in Willemstad en spring hier bij. Het lichten van de vang was ook voor mij speciaal.”"

Bron: BN DeStem door Wim van den Broek