Goedendag,

Vandaag was het eindelijk tijd om eens in een binnenkruier te gaan kijken. Daarvoor had ik een afspraak gemaakt met Eric Zwijnenberg. Hij zou vanaf twee uur op de molen zijn. Dat bood meteen de mogelijkheid om eens in Hoogmade te gaan kijken bij Ruud Bax. dat ligt toch op de route. Ruud berichtte dat hij om een uur of tien op de plaats delict zou zijn. Prima geregeld zo om een gevulde molendag te hebben. Weet ik véél dat er zo`n berg molens bij Ruud in de buurt staat!!

Even googelen en speuren op de molendatabase leverde een aardig lijstje op en daarom vertrok ik bijtijds, om half negen. In MapSource van Garmin had ik een route in elkaar geknutseld om niets te hoeven missen van dit alternatieve windmolenpark. Onderweg kon ik het niet laten om De Zelden van Passe nog eens te portretteren aan de A4 met die malle windturbines in z`n rug. Deze keer geen gewone maar grondmist en ik was best jaloers op de man die met z`n camera daar rondstruinde. Maar ja, je kunt wat lastig over de vangrails met een motor.

Ik was iets te vroeg voor koffie bij de Hoogmadese Molen, want Ruud was er nog niet. Ik had bijna een nekhernia opgelopen van het heen en weer kijken naar molens toen ik Hoogmade naderde en ik besloot de Vlietmolen maar op te zoeken. De vriendelijke ochtendzon zorgde voor een dampend rietdek terwijl de windmeter onder nul stond. Het water was als de bekende spiegel. Ook hier diepe rust op de kreet na; “gáán-gáán-gááááán!!!!”, die een jongetje van drie turven achterna schalde. Het ventje rende zich rot achter een bal aan met nog een tros andere jochies (het zogeheten kluitjesvoetbal), doch schoot hoorbaar tekort in vader`s ogen.

Tijd om op mijn schreden terug te keren en eens te zien of er al leven te voelen was bij Ruud. Jawel, hij stond op z`n wurft en een opgestoken hand was mijn deel. Hij bleek gisteren doende geweest om het riet in te korten, waarvan het bewijs hoog lag opgestapeld. Eerst maar eens een prima bakkie doen met koek toe. Omdat de Aeolische windturbine het geheel af liet weten, besloten we eerst eens een berg foto`s te bekijken op zijn laptop. Onderwijl passeerden allerlei molenzaken de revue.

Ruud liet intussen menigmaal een onrustige blik over zijn windmeter glijden tot het moment dat deze enigszins bewoog. “Zeil jij maar op, dan ga ik die rietbergen opruimen”, zo klonk het, “dat kun jij wel”. En wat doe je dan? Juist!

Terwijl de molen rustig aan de teller werkte, keken wij even rond in de molen. Hier en daar een plaatje schieten en toen was het plotseling toch echt tijd om te vertrekken. Als ik op tijd bij Eric wilde zijn en ook nog de andere molens zou willen vastleggen, moest ik rap te paard.

Ik galoppeerde redelijk snel langs o.a. de Grosmolen, de Doesmolen, de Achthovense Wip en had nog juist tijd om mijnheer Abraham van De Doeshof even een hand te geven. Dat is een leuke, kleine achtkant. Ooit moet ik hier nog eens terugkomen. Uhhh ja……over het fietspad!

Met gezwinde doch wettelijk toegestane spoed waarbij de nodige molens links en rechts door mijn blikveld flitsten, snelde ik naar de Krommedijk waar Eric mij reeds opwachtte. Het laatste eind moest ik echt in de stijgbeugels om de zware FJR over het kleipad en door het gras te laten ploegen. Als je dat niet doet als een volleerd motorcrosser is de kans groot dat je met je neus in het gras eindigt. Dat is op zich niet zo erg maar er loopt vee en dan valt er weleens wat!!!

Ook hier een ruimhartige ontvangst met koffie en koek. Dan fluks naar boven om voor het eerst een binnenkruier op de wind te zetten. Gelukkig hoefden we niet ver om, want er wordt een danig beroep gedaan op je fysiek. Nu ik dit zit te tikken, merk ik ineens spieren op die ik nooit eerder heb gevoeld. Al met al een fraaie molen waar het goed toeven moet zijn op deze stille plek. Vreemd ook om ineens te beseffen dat ik tegen de achterkant van duinen aan zit te kijken.

Er zijn enige opmerkelijke details waarvan de bediening van de pal er één is. De andere is de gebarsten pensteen. Sinds deze brak loopt de steen niet meer warm, de pen heeft zichzelf een goed plekkie verschaft, dus lekker laten zitten. Een ander opmerkelijk detail is het restant van een kuipbout. Dat verhaal staat ook op de uitgebreide en boeiende site van Eric.

Daarna eerst maar eens de borden gestoken en twee volle opgetuigd. Dat was ruim voldoende voor de Wimmenummer. Gaandeweg kroop de naald nog even naar windkracht 5 zodat we er maar twee lange hoge lijnen van maakten.

Onder het genot van een koppie thee en later een sapje hebben we aardig wat weg zitten keuvelens over allerlei onderwerpen. Terwijl de molen z`n werk deed, nam ik even de tijd om wat plaatjes van het exterieur te schieten want het licht taande reeds.

Samen hebben we weer afgezeild en de boel opgeruimd. Eric moest even assisteren bij het achterwaarts van de dijk halen van mijn fiets maar ook dat verliep goed. Om half negen vertrokken en om zeven uur `s avonds weer thuis. Een mooie dag met mooi weer. Dat zal morgen anders zijn helaas.

Ter geruststelling van Barend kan ik zeggen dat ik morgen niet ga “zwemmen”. Motorrijden is leuk en als ik door een bui word overvallen dan zit ik daar niet mee. Om willens en wetens zo`n 400km voor je lol, want een toerrit, in de regen te gaan rijden dat gaat zelfs mij wat ver.

Vanaf deze plaats wil ik Ruud en Eric danken voor hun hartelijke en bereidwillige ontvangst. Mij was het in ieder geval wederom een driewerf genoegen. Motor, molen, camera.

Groetings,

Jan.

www.althofweb.nl

http://picasaweb.google.nl/Noordkaper04/HoogmadeEnWimmenum#