Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
WvdA
Het Moderne Molenleven Version 2.0 deel 8
Stel: Uw molen heeft een technisch probleem en voor de oplossing hiervan bestaan globaal bezien twee oplossingen; laten we ze gemakshalve even Oplossing A en Oplossing B noemen. Wat doet u? U huurt een adviseur in, ook wel deskundige genoemd; dat kost een paar centen, want advieswerk is duur, maar dan heeft u ook wat. De adviseur gaat niet over één nacht ijs, maar gaat voorvarend aan de slag. Hij doet onderzoek, doet wat se-rearch, doet nog eens onderzoek en brengt tenslotte een lijvig rapport uit met een advies: De deskundige adviseert oplossing A. Oei, dat is balen, want u wilt helemaal niet oplossing A; U wilt oplossing B. Nu is het voordeel van deskundigen dat men – en dit geldt voor ieder vakgebied voor zover te overzien – het onderling nooit helemaal met elkaar eens is. Dus wat doet u?: U gaat net zo lang op zoek naar een deskundige die oplossing B adviseert. Dat kost wederom een flink aantal duiten, maar dan heeft u – wederom – iets. Sterker nog: Dan heeft u precies wat u wilt horen. De deskundige gaat min of meer pro forma aan de slag; echt zinvol is het allemaal niet, want u weet (met hem) toch al wat het advies wordt, maar daar laat u zich niet door uit het veld slaan. En eindelijk, na heel veel jaren en heel veel gepeperde rekeningen heeft u eindelijk uw zin: Joepie, u kunt met oplossing B aan de slag! Dat de klus onderhand meer aan advieswerk heeft gekost dan aan restauratiewerk kan u uiteraard niets schelen.
Ja, ik weet het, het klinkt weer allemaal als een karikatuur, maar dit is toch ongeveer wat er de afgelopen – pakweg – 12 jaar bij mij op de molen aan de hand is geweest. Geteisterd door extreme lekkages staat hij inmiddels al bijna 13 (!) jaar in plastic zeilen gehuld en sindsdien heeft een half dozijn metselwerkdeskundigen zich over de stenen romp ontfermd. Na een jaartje of tien was het devies van deze deskundigen wel ongeveer eensluidend: restaureren als ‘schoon metselwerk’ is zinloos, want op deze wijze wordt de romp nooit meer waterdicht; er zal toch iets van een stucwerk moeten worden aangebracht. Maar de gemeente (de moleneigenaar) wil koste wat kost geen stucwerk, dus is momenteel voor de zoveelste keer een metselwerkdeskundige monsters van de stenen, het voegwerk etc. aan het nemen. Dit zal uiteraard voor de zoveelste keer in een laboratorium worden onderzocht, er zal voor de zoveelste keer een lijvig adviesrapport worden gepubliceerd, maar – afgaande op wat gesprekken – is mij de conclusie nu al duidelijk: de molenromp kan WEL als schoon metselwerk worden gerestaureerd.
De gevolgen zullen iets minder dramatisch zijn als in het verleden. Door het nagenoeg volledig verdwijnen van de maalfunctie, zal ik niet zo snel meer een productschade leiden van ca. 7000 gulden. Wat me wel zorgen baart is de woning. Ooit, over héél veel jaren, moet ik daar weer gaan wonen en ik ben bang dat de dan schitterend gerenoveerde woning in één seizoen weer zal veranderen in het beschimmelde sportfondsenbad zoals ik dat ken uit medio jaren ’90.
Ik hoop natuurlijk dat ik geen gelijk heb, maar ik vrees dat ik wel gelijk heb. In dat geval kunt u mij t.z.t. inhuren als metselwerkdeskundige. Reken er niet op dat ik goedkoop zal zijn!!
WvdA
