Hallo Jan,
Jouw verhaal sluit aan op het artikel van Johan Bakker in het laatste nummer van Molenwereld.
De rol van vrijwillige molenaar zie ik als een soort huismeester. Zorgdragen voor het monument in de ruimste zin van het woord. Niet meer en niet minder. Eigenlijk moet het zo zijn dat als je je loopbaan als vrijwillig molenaar beeindigt, de molen er beter voor moet staan dan dat je bent begonnen. Misschien een ideaalbeeld, maar je moet hier wel voor gaan.
Dat doel kan uiteraard alleen maar bereikt worden als molenaar en moleneigenaar hetzelfde denken over de wijze van beheer en onderhoud.
Over originaliteit kun je heel lang discussies voeren. Veranderingen in monumenten zijn vaak gevolgen van persoonlijke denkwijzes binnen bepaalde tijdsperioden. Dit hoort dan ook bij de geschiedenis van dat specifieke monument. Moet je molenconstructies of -onderdelen ‘terugrestaureren’ naar een situatie zoals je gedacht hebt zoals het geweest zou kunnen zijn? Weinig moleneigenaren zullen het in hun hoofd halen om hun maalvaardige vijzelmolen terug te brengen naar de oorspronkelijke situatie van een schepradmolen ‘omdat het origineel zo was’. De vervijzeling heeft ooit een reden gehad en vertegenwoordigt een denkwijze van de toenmalige moleneigenaar.
Dit geldt ook voor toepassing van moderne (bouw)materialen. Over vijftig jaar vinden wij misschien kunststof kruirollen verfoeilijk en ongepast, terwijl zij op dit moment beter voldoen dan houten rollen.
Originaliteit is betrekkelijk, zeker bij restauraties.
groeten,
Harry van Hoorn, (die gaat wonen binnen een gereconstrueerd interieur in strijkmolen E)
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's