Een wip op het Zuidwesten. Een zwart silhouet tegen een loodgrijze achtergrond. Wolkenpartijen als een Armada die met bollende zeilen het wiekenkruis bestormen. Ken je dat gevoel? Verwachtingsvol naar de volgende bui. De barometer die niet verder zakt. Vlissingen geeft 7 Beaufort. Op hol gaan zal ze wel niet. Daar kennen we elkaar te lang voor. Ze loopt op twee hoge lijnen, mijn kleine godin. Anders treuzelt ze teveel. Ze knerpt een beetje van genoegen.
Een kort berichtje van de Voorste Hellouwse. Ik begin dit medium een beetje te snappen.
Oh Don van Daalen, of mag ik Jelle Quichot zeggen?, Oh reizend orakel van Brabant waar bent ge? Want toch houden wij van je, ons molentje en ik.
Ondanks het feit dat je veelvuldig en enthousiast kond doet van je persoonlijke meningen, blijf dat doen!, voelen wij wel een molenhart kloppen op de juiste plaats. Het liefst zag jij natuurlijk ruim 1000 molens in Nederland 24 uur per etmaal malen. Voorwaar een mooie droom!
Maar tussen droom en daad staan wetten in de weg
en praktische bezwaren
en ook weemoedigheid die niemand kan verklaren
en die des avonds komt wanneer men slapen gaat
(Dit citaat is van Willem Elsschot)
Wellicht past je voor de komende tijd een onderzoekende houding en wat minder een oordelende.
En soms, Jelle, is “sorry” voldoende.
Want ondertussen staan hier wel twee eeuwenoude molens die de toets van de monumentenwacht kunnen doorstaan.
Toch denk ik wel daggu un goei menneke bent. Ik ken geen slechte Brabanders
Dikke knuf van Hessel van de Vurste