Goedendag,

Het zal iemand die het Molenprikbord frequenteert niet ontgaan kunnen zijn dat er een tweede Workumse Molendag is geweest. Een ruimhartige aankondiging op dit prikbord en een even ruimhartige afkondiging in de vorm van verslagen, foto`s en filmpjes. Daar heb ik als Mio niet zoveel aan toe te voegen behalve een persoonlijke impressie van deze dag die ik beleefd heb met Barend.

Het was door mij beloofd aan de Workumers (of is het Nijefurders?) op de Zaanse Molendag en die belofte moest waargemaakt. Derhalve stond ik rond 07.15 uur te wachten op een tochtig hoekje van de Oranjeboomstraat tot Barend uit de krochten van Zuid op zou duiken. Precies op tijd zag ik zijn dansende pet boven de geparkeerde auto`s voortwalsen, sein om de diesel te starten.

We hadden een genoeglijke rit zonder veel blik op de weg. Kijkend naar de enorme golfslag op de Randmeren verheugden wij ons op nijdig malende molens in het hoge noorden, maar dat zou ernstig tegenvallen. Wij hadden een afspraak met Frank Terpstra om eerst even bij hem aan te leggen voor een bakkie en een rondje om en door de Deelsmolen. Maar halverwege drong zich de vraag op of ik nou om half tien of om half elf met hem had afgesproken. Het seniorenwak werd gaandeweg groter en er zat niets anders op dan hem maar even te bellen.

Een goede greep want daarmee was de thee voor Barend verzekerd en Frank op tijd in de molen. (naar eigen zeggen een fervent liefhebber van langslapen) Het was inderdaad half tien dus we hoefden geen uurtje op te vullen met een of ander. We waren ietsje eerder dan Frank en dat bood mij de gelegenheid even met de camera rond de molen te sluipen om wat plaatjes te schieten. Op dat moment van de dag was het nog mooi ijzig aan de grond en ik kan het slecht laten om dat vast te leggen. De molen staat op een mooie plek en het nevelige zonnetje werkte goed samen met het vliesje ijs op het water.

Het werd een geanimeerde visite vergezeld van heerlijk gebak en veel molenpraat. Erg leerzaam om mee te maken, dat ook door tussendoor even wat Miologische strikvragen te krijgen. Er werd zo af en toe behoorlijk kwink geslagen en alras was het half twaalf en tijd om aan de rondgang van Nijefurd te beginnen. Gezelligheid kent geen tijd maar nu dus wel.

Vanaf deze plek nog onze hartelijke dank aan Frank voor zijn enthousiaste ontvangst.

Op weg naar de gevarenzone rond Workum ontstond er nog een pittig dispuut of acht molens op een dag niet teveel van het goede is. Barend vond van wel en had nog een speciale noot op zijn zang, De Vlijt. Ik vond acht molens niet teveel want bij de een blijf je korter dan bij de ander en voor die speciale noot wilde ik de route wel aanpassen die ik had uitgedokterd, maar dat hoefde dan weer niet voor Barend. Men zal begrijpen dat het een goede zaak is dat autostoelen gemeenlijk vastzitten anders zouden die even hartstochtelijk door het kot zijn gegaan zoals dat bij ons op de Pendrechtse gewoon is.

Om een lang verhaal kort te maken, we hebben ze alle zeven gezien. Zeven? Ja, want één windmotor hebben we dankzij de DomDom gemist. Geen omissie van groot belang want ik neem aan dat deze min of meer identiek zijn. Wij landden als eerste bij de nieuwe spinnenkop de Monnikenburenmolen. Het ijs op het groen had intussen plaats gemaakt voor bagger, heel veel bagger. En zeker op zo`n nieuw aangelegde molenterp is het dan echt soppen geblazen.

Barend had dat voorzien en zijn klompen aangetrokken. Zelf behielp ik mij met een setje bergschoenen die ook in het platte en vooral natte land zeer goed voldoen. Het is maar goed dat ik met een aftandse en afgeragde zwerfbus rijd want er lag vanmorgen een flinke plak Friese klei in. De aardige geste die wij van Henk Brandsma bij ons vertrek aangereikt kregen vergoedt dit echter volkomen.

Net als in alle andere verslagen hebben wij zo ons rondje gemaakt. Gesproken met de molenaars en bezoekers, gekeken naar opvallende details, gezocht naar overeenkomsten en verschillen etc. etc. En overal werd goed gezorgd voor de inwendige mens. Koffie met koek of koek met koffie, naar believen een pannenkoek en bij de Amerikaan stond ik als Bob toch een Beerenburg achterover te kiepen onder het genot van een natte sneeuw/regenbui.

Gewoon een uitstekend georganiseerde Molendag met alleen maar enthousiaste mensen. Het weer kon de pret niet drukken. Je kunt van alles wensen maar je moet het hierin doen met wat je krijgt.

Onze laatste molen was de Snip. Hier wilde de molenaar ( zijn naam is mij helaas ontschoten, maar volgens de database Minte de Jong of Frans Venema) er net tussenuit piepen. Niet zo gek want het was om kwart over drie bijna net zo donker als normaal om een uur of zes. Natte sneeuw genoeg om door een natte lens het kieken moeilijk te maken. Maar zoals het een “stugge” Fries betaamt, maakte hij de molen natuurlijk nog even open voor ons. Helemaal top.

Al met al bleken al die molens dus niet teveel voor één dag, hetgeen Barend ruimhartig kon beamen. Hiermee was de vrede weer even getekend tot woensdag. De rest van het verhaal staat bij de beelden die op onderstaand link te vinden zijn. Waar nodig staat het commentaar eronder. Op de terugweg hebben we de dag nog even gevierd met een hapje eten bij Hajé. In mijn herinnering een redelijk goede snelwegzaak. Die naam deed men ook eer aan en ik zal hem niemand meer aanraden.

Wij hadden een leuke en lange dag dankzij de Nijefurders.

Ik heb alleen nog één overpeinzing;

Zouden er niet veel te weinig watermolens zijn in Friesland gelet op de overstromende sloten en het verschrikkelijk natte land?

“Denkend aan Friesland zie brede sloten over oneindig laagland gaan”. Tijd om er nog een stelletje meer terug te restaureren?

Groetings van Jan en Barend,

http://picasaweb.google.nl/Noordkaper04/EenRondjeNijefurd#

www.althofweb.nl