Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Rob Pols
Amper bekomen van het rondje Noord-Hollandse kuststreek ging ik vandaag als afsluiting van de kerstvakantie een rondje rijden langs molens in Utrecht en Noord-Holland. Het weer was aan het begin van de tocht een stuk minder vrolijk dan afgelopen dinsdag, maar gelukkig werd het meteen na de eerste bekeken molen flink wat beter en brak de zon door vanuit het noorden.
De eerste molen was De Windhond in Soest die we na anderhalf uur rijden vanaf Vlaardingen bereikten. Deze splinternieuwe ronde stenen stellingkorenmolen staat op een markante, hoge plaats en heeft uit de meeste hoeken een vrije windvang. Er staan echter ook veel (te) hoge bomen in de buurt en er is zelfs een veel te groot exemplaar op het eigen terrein, op zeer korte afstand van de molen. Die had ik toch maar gekapt of in ieder geval tot onder de stelling gesnoeid….
Het eigen terrein is omgeven door hoge schuttingen en hekken en rondom staan diverse lelijke camera's op palen. Alsof het een ambassade betreft, zou je bijna denken! De hekken - met prikkeldraad - voorkomen ook meteen dat je een aardige foto van dichtbij kunt maken. De molen zelf ziet er erg goed uit, maar het geheel vind ik een beetje te betonachtig en dan bedoel ik vooral het keldergedeelte.
Bijzonder groene en bosrijke plaats dat Soest overigens.
We waren nu toch in de buurt, dus reden we door naar Bunschoten voor de in aanbouw zijnde De Hoop. Lang leve de navigatiesystemen, want hij was binnen no-time gevonden. Deze molen heeft nog geen wiekenkruis, maar de kap en de staart zitten er al wel op. Helaas zijn ook hier nog veel hoge bomenrijen op korte afstand, maar hopelijk wordt dat nog even aangepast voor de molen in gebruik wordt genomen. De Hoop heeft ook al een mooie baard. Wat me meteen opviel was dat de betonnen onderbouw nu al groen uitslaat. Verder staat de molen op een mooie plek aan het water. De omgeving is hier en daar nog wel rommelig met een slooppand en iets dat op een bedrijf leek. Aan de andere kant is een begraafplaats en een gemeentehuis en dat ziet er totaal anders uit wat betreft aanblik.
Na een bezoek aan de snackbar om de hoek wilden we richting Loenen a/d Vecht voor een fotostop bij de Loenderveense Molen. Onderweg kwamen we vlak langs de Voorste Molen bij Kortenhoef, dus sloegen we even rechtsaf voor een fotootje (of tien). Helemaal zonder gevaar is dat daar niet door het voorbij razende autoverkeer. Ook deze markante binnenkruier staat aardig tussen de bomen. Het erf is op z'n zachtst gezegd een rotzooitje. De molen kan zo zachtjes aan wel een kwast verf gebruiken, maar ziet er verder redelijk tot goed onderhouden uit. Ik zag nu voor het eerst dat er keerschijven in het kruiwerk zijn aangebracht. Ik vind dat altijd net een soort grote tamboerijn! De buitenroede heeft nu ik de foto's nog eens op de computer heb bekeken zijn langste tijd gehad. Er is duidelijk corrosie zichtbaar. De twee roeden zijn trouwens totaal verschillend van kleur: de binnenroede is molengeel, de buitenroede zwart. Misschien een idee beide roeden in dezelfde kleur te schilderen?
De zoektocht naar de Loenderveense Molen is op zich een verhaal apart. Zo klopte het adres dat ik uit één van de databases haalde van geen kanten en kwamen we middenin het pittoreske centrumpje van Loenen terecht. Een erg brede auto is niet aan te bevelen voor een sight seeiing door het plaatsje door alle nauwe steegjes en smalle ophaalbruggetjes. Het is echter meer dan de moeite waard hier eens aandachtig rond te lopen. Het ene pand is nog mooier dan het andere, van statige herenhuizen met grote luiken tot charmante prieeltjes die zò uit een kasteeltuin lijken te zijn weggeplukt. Eén en ander had tot gevolg dat we spontaan langs de andere Loenense molen reden, de stellingkorenmolen De Hoop. Nou, we waren er nu toch, dus stapte ik uit voor wat nieuwe opnamen. De Hoop is niet bepaald gemakkelijk te fotograferen van dichtbij. Vanaf de overkant van de Vecht zal het misschien beter kunnen, maar daar stonden we nu net niet!
We speelden na doelloos rondrijden door een nieuwbouwwijk voor bestemmingsverkeer (als je alle verkeersborden bloedserieus neemt kom je nog niet bij de helft van het aantal Nederlandse molens) en zagen op een gegeven moment een glimp van de Loenderveense Molen. Ja, maar hij stond dus wel aan de overzijde van de Vecht! Na veel oponthoud door een stel houtzagers die een aantal bomen aan het rooien waren en het spul meteen wegsleepten (konden ze dat niet beter bij De Hoop doen?!) kwamen we na veel speuren in de richting van wat we zochten. Alleen, er liep vanaf deze kant weer eens geen openbare weg naar de molen. Om verder nodeloos rijden te voorkomen maakte ik dus maar een paar foto's van grotere afstand, die niet eens zo onaardig bleken door de fraaie bomenpartij langs de boezem. Ook hier (het wordt eentonig) is aan hoog geboomte geen gebrek, al staat het meeste groen op grotere afstand.
Het werd tijd voor koffie. In het centrum van Abcoude wisten we van een eerdere tocht zo'n jaar of vijf geleden nog wel een adres. De vorige keer liep darter Co Stompé er vrolijk rond, maar die zagen we dit keer niet.
De zoektocht naar de poldermolens bij Abcoude leverde ook de nodige problemen op. Het navigatiesysteem stuurde ons niet binnendoor, maar via de snelweg richting Weesp. Toen Amstelveen op de borden verscheen werd duidelijk dat we niet op de goede weg zaten. De tijd begon te dringen en de zon begon al snel weg te zakken. Na te zijn gekeerd konden we de juiste afslag vinden en al snel kwam de Gemeenschapsmolen bij Driemond in zicht. Hier moet je erg goed uitkijken om vanaf de overkant van het water (de Gaasp?) een foto te maken. Voor je het weet kom je onzacht in aanraking met een auto of - iets minder ernstig - een fiets.
Bij de Broekzijdse Molen te Abcoude is Verbij momenteel aan het werk. Eén roede was kaalgezet. Met de ondergaande zon was het prima fotograferen. Het was nog net licht genoeg om de iets verderop gelegen Oostzijdse Molen mee te pakken. Deze poldermolen staat er gelukkig weer uitstekend bij na de laatste herstelbeurt.
Op de terugweg kwamen we terecht in het Zuid-Hollandse Benthuizen, waar de plaatselijke stellingmolen De Haas in de schijnwerpers stond. Tsja, had ik nu toch maar het statief in de auto gegooid, stond ik te denken. Alsof het zo moest zijn stond er precies op de goede plaats een elektriciteitskastje van de ideale hoogte.
Een houten paaltje dat ik op de grond zag liggen kon ik goed gebruiken als stapeling en met een beetje mikken op de verlichte molen maakte ik met de zelfontspanner een schitterende foto!
Al met al was het wederom een zinvolle besteding van de dag.
Rob P.
