Goedendag,

Vanmorgen reed ik rond de klok van negen over de Zwijndrechtse brug. Aan de Dordtse kant was het een beetje nevelig maar bovenop reed ik een fraaie mistbank in. Ietsje later stond ik op mijn balkonnetje en knipte eens naar de brug.

Gelukkig was het vrijwel windstil zodat de kou geen vat kreeg op je. De thermometer gaf -5 op, maar dat voelden alleen de bomen en de planten had ik het idee.

Weer is een toestand van allerlei fenomenen en vandaag was dat het aanvriezen van minuscule ijsdeeltjes op blad en tak. Lang niet zo spectaculair als op 21 dec. 2007 maar erg mooi indien je goed kijkt. Vooral de uiterst dunne draadjes geweven door mij onbekende spinnetjes vielen op tussen het groen. Ik had slechts de Olympus op zak en natuurlijk geen statief toen ik naar het winkelcentrum liep. Niet alles even scherp derhalve, maar toch.

“Lijkt het Prikbord wel”, bedacht ik. Elk web een onderwerp en overal vandaan draadjes die bij elkaar aansluiten. En soms zijn er verbindingen stuk. Een beetje wind, een beetje aberratie, een beetje onenigheid tussen wind en trekkracht, een beetje eens en een beetje oneens. Maar vaak toch nog een mooi beeld.

Soms is er dus een draadje los en soms is er wat nevel in je hoofd of een enkele keer een dikke mistbank. Dan zie je de dingen even niet meer zo scherp en dat is wel eens jammer. Meestal is het allemaal niet zo erg. Een enkele keer wel en dan moet je zaken rechtbreien. Dat wordt nooit zo mooi als het oorspronkelijke draadje was. Altijd wat dikker en stroever lijkt het. En een enkele keer blijft het draadje stuk. Jammer, maar toch een deel van het geheel.

Mijn gefotografeer en gemijmer werd wat ruw onderbroken door een passerend stel dat zich hardop afvroeg wat die vent eigenlijk aan het doen was tussen de struiken. “Hij maakt foto`s denk ik, maar waarvan weet ik niet”.

“Minikristalletjes en ijsnaaldjes op draadjes, takjes en blaadjes”, rijmde in mijn hoofd. “Oude blaadjes die zijn blijven hangen en nieuwe knoppen die de lente verlangen”, rijmde ik alweer.

Als je alleen in de verte kijkt, richting lente, zie je niet wat er aan je voeten ligt en dat is jammer.

Zo begint het jaar wat rommelig tussen de struiken na een avondje Maassluis. Weinig klanten deze avond en die wegblijvers hadden geen gelijk want Frank hield een interessante presentatie over wieksystemen. Erwin Krol had het heel toepasselijk over o.a. ijzel en andere rillige neerslag. Ben benieuwd wat ik dit jaar weer tegen zal komen aan weer en hoe dat uit gaat pakken op de molen(s).

En in de verte? Molens kijken, plaatjes maken, leren en lezen van wielen en roeden, van draaien en malen, van stellingen betrekken wellicht, beetje schrijven en een beetje prikken. Sicilië mede vanwege die zoutmolens? En heel misschien een examen??? We zullen het zien, of we willen of niet.

Ik hoop dat het opnieuw een interessant jaar wordt waar het de molens en het weer betreft. Voor iedereen, met of zonder “los draadje”. :-)

Groetings,

Jan.

http://picasaweb.google.nl/Noordkaper04/Mist#