Zeker een goede combinatie Margreet Gildebrief en zon gaat perfect samen.
Samen met m'n pa naar Geldermalsen gefietst vanmorgen. Pa ging weer terug en ik ging met Emiel draaien met De Bouwing (1848) Het kleine beetje wind wat er was stond recht op het gevlucht. Dat scheelde weer kruien. Emiel ging wat knutselen aan de meelpijpen en ik ging de molen inspannen. Voor het gemak de twee lange zwichtlijnen bij elkaar geknoopt. Het zonnetje scheen heerlijk en de wind speelde wat met de wieken. Door de wanwichtigheid ging dat ook wel eens de verkeerde kant op.
Vlak voor de boterhammen nog ff een paal ruimend gekrooien. De wind trok iets aan en nadat ik de vang lichtte kwam hij vanzelf op gang. Na het eten een stapel molentijdschriften gepakt en buiten op de belt gaan zitten lezen. Heeeerlijk weer!
's Middags kwam ook het bezoek een beetje op gang. Voornamelijk geinteresseerd bezoek, maar ook van dat onnozele spul. “He, de molen gaat langzamer, hoe regel je dat nou?” Niet, want dat doet de wind voor me “O, echtwaar, wat mooi!” en dan zijn ze weer weg.
De meelverkoop ging als een trein. Met het bezoek ook. Om vier uur zou ik gaan uitspannen (ja, een beetje vaak ik, maar dat mocht allemaal) en om kwart voor, stond ineens de steenzolder vol met bezoek. Een manneke van een jaar of 10 was helemaal onder de indruk. Toen ik hem liet zien hoe je zeil voorlegd reageerde hij: “wouw, stoer!!!”. En toen was het over met de pret. Uitgespannen en de standaard handelingen van steen bij, pal in enz. En toen kwam pa me weer halen.
Fijn weekend!
Justin vd Heuvel