Goedendag,
Eindelijk was het gisteren dan zo ver. Het was lang wachten maar na 270 jaar gingen we weer mout malen! Al vele weken geleden was er de vraag gesteld door Zuidam of wij dat konden en ook wilden. Natuurlijk wilden wij dat maar toen de vraag of wij het ook kónden. Niet qua molen maar qua beschikbare mankracht. Intussen was er ook nog zoiets als een hygiënecode waar mee gewerkt diende te worden en hoe gaan we de boel in de molen dan scheiden? Kortom een heel gedoe en veel verloren tijd. Maar wat is een paar weken op 270 jaar?
Vorige week zaterdag waren Wim van Bruggen en ik al doende geweest om de licht van het moutkoppel af te stellen en e.e.a. voor te bereiden. Vandaag zou om twee uur dan het feest beginnen. Om 11 uur was ik al bij de molen om een kraam af te leveren die ik bij bakker van Breggen had opgepikt. Een noodzakelijk attribuut voor de nationale Molen- en Gemalendagen om o.a. de pannenkoeken in te kunnen aanbieden. Zodoende was ik aanwezig bij het lossen van de tarwe en de mout uit de vrachtwagen. Vanzelfsprekend heb ik ook nog wat baaltjes op mijn bult genomen en naar binnen gedragen.
Om twee uur dan de eerste aanzet voor het malen, het luien van de mout. Er stond een aardig windje zodat daarvoor nog geen zeiltje nodig was. Dat aardige windje zou oplopen tot een forse windkracht 5 en op het hoogst werd ik bijna van de stelling geblazen terwijl de molen net even stilstond. Wat de wind betreft, werd het een middagje werken tussen rond vol en leeg en alle variaties daartussen. Goed voor de conditie.
Het malen verliep in eerste instantie niet helemaal naar wens en een kleine aanpassing aan de licht bleek nog nodig. Daarna ging de zaak lopen als een zonnetje. In vergelijking met tarwe lijkt mout makkelijker te malen. De gerst is ontkiemt en het oogt en proeft dan ook wat “crunchy”. Voor de duidelijkheid heb ik daarvan een plaatje gemaakt. Nu weet ik als Mio ook meteen waar de term “Zingende Stenen” op slaat. Dat deden ze namelijk, zingen en het malen ging als een raket. Zou zo`n molen voelen dat hij weer vertrouwde kost krijgt?
Het ging echt lekker en voor de lol bleven we doormalen tot ver na zessen. De geur die bij het malen vrijkomt is duidelijk anders dan bij tarwe en kreeg de kwalificatie “lekker” mee. Voorzitter Huib bleef er maar van snuiven. Het levert wel wat meer stof op dan bij tarwe maar we zijn geen kniesoren. Het belangrijkste is dat er nu een produkt bij is gekomen waardoor de molen meer werk heeft. In de nabije toekomst zal De Kijck over de Dijck dan ook vaker malen dan alleen maar op zaterdagen. Mooi gezicht voor een stad als Dordrecht.
Voor een Mio een leerzame dag en ook wel eervol dat ik mee mocht werken de molen in zijn oude functie te herstellen.
http://picasaweb.google.nl/Noordkaper04/MoutMalen#
Groetings,
Jan
www.althofweb.nl