Het overlijden van Frans Gunnewick is een groot verlies in de molenwereld.
Ik heb hem niet persoonlijk gekend; wel op zijn stoel zien zitten als ik meel ophaal in Vragender.
Frans Gunnewick was de laatste jaren nauwelijks meer in staat om een gesprek te voeren; hij was doof geworden.
Dat moet hem een sterk geïsoleerd en mogelijk ook een eenzaam gevoel gegeven hebben.
In mijn opleiding tot molenaar -in Alkmaar en Schoorl- viel zijn naam vele malen; vele verhalen over hem en citaten van hem.
Natuurlijk steeds in combinatie met die andere ‘legende’: Arie Berkhout.
Deze twee molenaars waren -ondanks de fysieke afstand- met elkaar bevriend. Ze vroegen elkaar niet om raad natuurlijk, want dat doe je niet. Ze wisselden ervaringen uit en ‘stelden elkaar dan wel eens een vraag’. Bijna altijd telefonisch en heel soms bij elkaar op bezoek.
In de tijd dat Grolsch met ambachtelijke uitstraling adverteerde, is ook Frans Gunnewick in de advertentiecampagne opgenomen geweest. Ik heb daar een mooie foto van. In De Walvisch, dus niet hier bij mij thuis. Ik zal deze foto van de week even ergens (digitaal) neerzetten.
Frans Gunnewick was een uiterst deskundige korenmolenaar, die zeer velen tot voorbeeld is geweest.
Ik wens Henk en George en de verdere familie veel sterkte.
Fred Prins