Werden bij de scheepswerf ‘Gebr. Pot’ de roeden ook op de manier zoals nu bij ‘Draaisma’ geklonken? Het kan best zo gedaan zijn, daar niet van. Hoe deden ze het dan echter met de masten en ra's voor de zeegaande zeilschepen? Die zijn namelijk rond en om die te sluiten kun je een plaat naar mijn idee moeilijk eerst oprollen en dan stukje voor stukje klinken. Of zaten in die masten en ra's mogelijk toch (smalle) vlakke stroken plaat?
Oane Visser
Dat klinken is ook al zo'n oud ambacht dat op sterven na dood is. Via mondeling overlevering heb ik gehoord dat men met de bouw van de Waalbrug bij Nijmegen in 1936 de klinknagels heet stookte, waarna men deze omhoog gooide, waar iemand op een steiger stond om deze op te vangen, om ze vervolgens met een tang in het gaten te doen waarna ze geklonken werden.
Er zullen wel de nodige klinknagels in het water van de Waal terecht zijn gekomen…………… bij dergelijke werkzaamheden kon men als bijverdienste,mooi spijkers ( in dit geval klink nagels) op laag water gaan zoeken.
Tijdens restauratie werkzaamheden aan de Bovenste Plasmolen in 2000 heeft men nog een ijzerenrad met een diameter van 7,20 meter laten klinken. Hiervoor hebben ze nog ergens enkele oude ambachtslieden, de vroeger bij de NS spoorwegen hadden gewerkt, laten opgetrommelen.
PS Met dit rad van 7,20 m behoren wij tot de grootste raddraaiers……………………….onder de watermolenaars!
Met vriendelijke groet,
Peter Pouwels
Volgens Gijs van Reewijk is deze manier van klinken meer uitzondering dan regel. Gebruikelijk was volgens hem dat de roede telkens per plaat (niet opgerold) geklonken werden. men had dan speciaal gereedschap waarmee men de nagel telkens “achter” een stuk plaat kon “stutten” want meer is niet nodig tenslotte.Hoe ze het tegenwoordig oplossen maakt niet veel uit denk ik; het gaat tenslotte om het resultaat en dat moet er zo authentiek mogelijk uitzien.
Dit hele verhaal geeft maar weer eens aan hoe belangrijk het is om die oude ambachten op een of andere manier te beschrijven/filmen/vastleggen.
Meester Durk… jawel van dezelfde Skaslumer beheerst ook nog het vlechten van eendenkorven; misschien moet dat ook maar een keer gefilmd worden?
Ik denk dat die stempels aan een lange arm, mogelijk met een hefboom om de klinknagel omhoog te drukken door het gat, heel gebruikelijk waren. In het voorbeeld van de Ra's en masten van schepen zat dit ook wel zo gebeurd zijn, hoewel het zeker in de ondermast (grote zeilschepen hebben masten die uit een mast + stengen bestaan, in ijzer in eerste instantie ook) misschien mogelijk is dat iemand naar binnen kroop met de tegenhouder. (Daar is vast een term voor, de andere kant is de snapper & dopper, en de pneumatische kninkhamer). Bij stoomketels gebeurde dit ook op deze manier. Stel je die vent in die ketel eens voor, zonder gehoorbescherming!
Groetsels,
Andreas de Vos
»
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's