Naar aanleiding van de oproep, vandaag een verkennende tocht door het NOM met vrouw en kinderen gemaakt.
Dat hadden blijkbaar meer lieden in gedachten , het was enigszins druk zullen wij maar zeggen.( was te voorspellen, want strandweer was het niet of je moet een soort van diehard zijn).
Van tevoren had ik de familie nadrukkelijk instructie gegeven, want vertelde ik dapper: “in het NOM zie je nog hoe het oorspronkelijke molenaarsbedrijf in het echie ging”.
De familie ging zwaar onder de indruk van vaders woorden op pad.
De eerste molen die wij binnen worstelden was een rosolie molen , en ofschoon ik tegenwoordig een soort van heidoof ben, klonk het gebeuk mij als muziek in de oren!
De dochters hadden hooi en wortelen meegetroond, want dat zou zo'n paard toch wel lusten was hun redenatie.
Dat pakte toch even iets anders uit dan gedacht, even dachten we aan een paardverschijning ( tegenhanger van geestverschijning), ook was er nog geen drank gevloeid, dus na familieberaad kwamen we tot de conclusie dat hier een filmprojectie met virtueel paard in het spel was.
En gaat dat maar weer aan je vrouw en kinderen uitleggen…11 uur en meneer Hoek zweette al peentjes.
Enfin, de tocht werd vervolgd en het volgende object waar we op stuiten was de bosspinnekop, en heb ik trots uitgelegd dat we hier maar 1 exemplaar van in Nederland hebben, de bewondering en achting voor mijn persoon steeg weer direct binnen de familie!
Na de onvermijdelijke frieten met mayo, en kregen we het klapstuk: de zweefmolen, ik had altijd van mijn opa gehoord dat molen 1 van de Overwaard tijdens de crash in 1940 een zweefmolen was, maar hier dan een exemplaar in volle glorie!
De vreugde was niet te peilen en de molenares die in haar koffiehok zat, kreeg vraag op vraag afgevuurd en mevrouw Hoek kreeg glimmend van trots haar maalboekje afgetekend en wel.
Bij de standaardmolen hadden ze blijkbaar iets in de smiezen, want prompt bij mijn imposante verschijning werd de molen aangehouden en doken een man en een vrouw de kap in, wat daar gebeurde wil ik niet weten, en na enig wachten hebben we de tocht vervolgd.
Bij de wasserette ook weer het onbestemde gevoel dat hier iets niet klopte: weer dat paard!, alleen dat paard was nu zelfs virtueel niet aanwezig.
Hier hielp nu geen vadertje lief meer aan, hoe ik ook mijn best deed en vertelde dat ze het mooiste van de flowerpower uit Delft misten: vrouw en kinderen braken in murmeratie uit en weigerden langer nog de molenweg te vervolgen.
De rest van de middag werd onledig gehouden met trams, macramee, waterfestijn en bier.
Resumerend: of ik nu echt geschikt ben om het molenteam te versterken …….
Arie.
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's