Hantumerleech vraagt: "Wat je daar opnoemt is toch nagenoeg gelijk aan wat met de RI&E-map beoogd wodt? "
De RIE is een goed uitgangspunt voor een standaard, of kan opgenomen worden in een standaard.
Maar -
certificering is niet geregeld
er staat geen stok achter de deur
de RIE legt werk bij mensen die dat werk niet willen en kunnen doen.
In detail:
Certificering. Daar hoort wat meer bij: het proces van auditing moet worden beschreven en geborgd. En uiteraard gevolgd.
Geen stok achter de deur. Het invullen van de RIE is een pens vol werk, vereist betrokkenheid van molenaars en eigenaar en levert voor het gevoel van de betrokken vrijwilligers niet zoveel op. Of je het nou wel of niet doet, het veranderd naar het gevoel van de molenaars niet zoveel.
Werk bij de verkeerde partij. De vrijwilligers willen hun molentje draaien. Deels zijn ze ook niet in staat om “zo abstract” te denken en dan hoor je de bekende verhalen die je altijd hoort als werkmannen abstract moeten denken: “dat gaat mij boven de pet”, “dat is allemaal theoretisch gezeur waar we niets aan hebben” etc. etc. - men snapt het domweg niet. En eerlijk gezegd: dat HOEVEN ze ook niet, ik kan een koe niet leren touwtjespringen.
Wat kunnen we er aan doen?
Over borging (de stok achter de deur) heb ik wel gedachten. Als de norm er is en certificering is geregld dan ben ik er voor om alle molens in een register op te nemen en dat register openbaar te maken. In dat register kun je zien of de molenEIGENAAR aan de norm voldoet (de standaard volgt), voldoet hij niet dan zou dat voor subsidienten een dringende reden moeten zijn om te heroverwegen. je wilt je goede naam immers niet aan een slachthuis verbinden. Daar heb je al een stevige stok achter de deur. Daarnaast zou er een groep auditors moeten komen die voor alle zeg 200 eigenaren de jaarlijkse (of hoe het in de standaard ook gesteld is) audit te verzorgen en het register bij te werken.
De last bij de verkeerde partij leggen - daar heb ik ook gedachten over. Ik meen dat je het net iets anders aanvaren: de vrijwilligers / molenkundigen mogen (graag zelfs) input leveren op het proces, bijvoorbeeld door te werken aan een lijst met gevaren, maatregelen en dergelijke (en de RIE is, zoals ik beschreef, een prima document om uit te jatten / in te spieken). Dus: NIET PER INDIVIDUELE MOLEN, maar generiek. Dat wil zeggen dat de last voor ‘werkmannen’ gelijk weg valt: die hebben niets met het zetten van normen en standaarden en die gaan dan roepen “gaat mij boven de pet” en “zoek het maar uit”. Dat is prima, dat doen we dan ook.
Stel dat er van de weet-ik-veel.. 700? Zeg 700.. 700 actieve mulders nu 500 in de categorie ‘werkman’ vallen (prima, niets mis mee, hou me te goede!), heb je nog steeds 200 “denkmannen” over die kunnen helpen met het opstellen van de lijst met gevaren, kans, impact, maatregelen etc. Dat is voldoende, en die 200 man kun je ook nog aardig coordineren (of dat doen ze zelf) door ze in staat te stellen dat via het Internet te doen.
Ik leg de volle last dus bij de eigenaren en bij gemotiveerde, positieve meedenkers. De mopperaars snap en waardeer ik in hun andere rol - de man die de molen draait - maar die moeten zich inderdaad niet bezig houden met werk wat ze niet kunnen doen.
Tenslotte, over certificering: dat proces moet door kwaliteitsmensen worden geja.. eh.. bedacht en dat gaat zeker lukken, er zijn legio prima voorbeelden hoe het werkt. Dat proces moet onderdeel worden van de standaard en voldoen aan de standaard houdt dus in dat je je laat certificeren.
Ik hoop dat ik zo een redelijk sluitend antwoord op je posting heb gegeven, Oane?
Post is bewerkt op jun 6, 2015, 12:42 p.m. door Henk Klöpping
Henk Klöpping, Molen van de Groote Polder, Slochteren