Op 6 februari 2014 is de as van de molen in ‘s-Gravenzande gebroken en is het wiekenkruis op straat terechtgekomen. Mede naar aanleiding van een advies van de vereniging voor moleneigenaren van Nederland, DHM, heeft de stichting Korenmolen ‘s-Gravenzande geprobeerd om molenaar Rob van Zijll de schuld hiervoor in de schoenen te schuiven. Dat is met een sisser afgelopen ; de zaak is geschikt zonder erkenning van schuld voor een fractie van het geclaimde bedrag. Duidelijkheid over de toedracht is er dus niet gekomen. De stichting en de vereniging hebben zich in mijn ogen in deze zaak niet met roem overladen. Moet je riskeren om een molenaar en zijn gezin kapot te maken om aan geld voor je molen te komen ? Ik vind van niet. De stichting kan ik wel volgen. Er waren drie mogelijke oorzaken van het ongeluk ; wind, molenaar en vang. Bij de eerste twee oorzaken lag er verzekeringsgeld in het verschiet en daarom werd de oorzaak daar gezocht en niet bij de vang, die al eerder problemen had gegeven. Saillant detail is, dat de voering van de vang inmiddels wel vervangen is. Hoezo ? De vereniging kan ik ook wel volgen. Zij schrijven “het is moeilijk om zowel molenaar als eigenaar te vertegenwoordigen. Uiteindelijk zijn wij er voor de eigenaren”. Daar is niets verkeerd aan. Het is wel verkeerd dat het bureau van DHM op de gebieden ongevallen, schade, aansprakelijkheid en verzekering volledig passief is. Deze zaken worden weggestopt in een werkgroepje. Men doet niets. Als er dan een ongeluk gebeurt, is één van hun eerste vragen “hoe is de molenaar verzekerd ? “. Ik vind dat treurig. Een steeds terugkerend thema is de wens de molenaar aansprakelijk te stellen. Er zijn mij geen andere voorbeelden bekend waar men zo met vrijwilligers omgaat. Waar zijn we mee bezig in het kleine molenwereldje ? Elkaar over en weer aansprakelijk stellen ? Vonnissen bestuderen ? Dat wil je toch helemaal niet. Je wilt met de molen bezig zijn. Dé moleneigenarenvereniging van Nederland en het Gilde moeten hier leiderschap tonen en deze zaken oplossen. Dat kan door het uitrollen van het gezamenlijke nieuwe molenaarscontract. Dat is voor eigenaar én molenaar een uitkomst. Vervolgens kan de aandacht weer verlegd worden naar de “voorkant” ; het voorkómen van ongelukken en ellende.