Mooi dat je in deze fotoserie ook het wipmolenrestant laat zien, dat in een later stadium heeft gefunctioneerd als motorgemaal en thans resteert als restant van een motorgemaal.
In de nazomer van 2007 leidde Marco van Steenis Ruurd Jakob Nauta en mij rond in de beide wipmolens, die ik vanuit historisch perspectief overigens zeer gaaf vind. Maar het restant verwonderde mij eveneens zeer. Eigenlijk moet je hier niet spreken over 2 wipmolens, maar over 2,1 wipmolens (of wat voor percentage je maar aan het restant maar toekent) en waarbij die extra 0,1 wipmolens je juist extra veel informatie verschaffen over welke plaats de “volledig” overgeleverde molens nu precies hebben in de bemalingsgeschiedenis.
Dat wipmolenrestant, nu inmiddels ook restant van een motorgemaal, maakt deze locatie extra waardevol.
Tevens bevestigde het mij, dat alle historische molens die we nu nog kennen een molenrestant zijn: sommige exemplaren zijn voor 90% overgeleverd (periodiek te vervangen onderdelen als roeden, staarten en rompbekleding niet meegerekend) tot exemplaren waarvan slechts enkele procenten zijn overgeleverd.
Groet, Frank
Frank, Wil je even kijken bij de foto's die Frans Rutten laatst maakte van Woldzigt. Met name het gaande werk van die molen kent een hoog originaliteits gehalte. De molen is natuurlijk van 1852 en daarmee erg veel jonger dan de Zandwijkse en Uitwijkse wippen, maar toch…De bouwmassa, om nog maar eens met woorden van Bazelmans te speken, heeft in de jaren zeventig een grote restauratie ondergaan, ook het wiekenkruis en -systeem zijn toen, weer, gewijzigd. Maar op de wentelaszolder is werkelijk van alles te ontdekken, reparaties zijn met stukjes en beetjes gedaan en soms zelfs met historisch materiaal. Zoon, degene die afgelopen zomer ook aanwezig was bij de Fryske excursie, ontdekte hergebruik van materiaal van het ooit bestaande tweede vuister bij het van elders gehaalde tweede wentelasje. Aan procenten waag ik mij als echte alfa niet, maar die zouden hier weleens eens aanmerkelijk hoger kunnen uitvallen als in het door jou geschetste beeld van ‘ de molen in het algemeen’. Maar misschien is Woldzigt wel heel uizonderlijk en moet de sedentaire molenaarsvrouw maar eens wat meer op excursie. Overigens zijn bezoekjes aan een IKEA-molen ook heel interessant. Vooral omdat je daar netwerkende, sociale, vriendelijke molenaars aantreft, die dan weer molenaars opleiden die met echt historisch materiaal aan de gang gaan, maar dat terzijde. En Ruben, ik vind foto IMG_2811 erg mooi! Groet,Margreet-die nu de ramen gaat wassen: het is al zo lekker nat-
Dit soort rekenkunde lijkt me niet erg zinvol. Een molen is nu eenmaal een werktuig waarvan vele onderdelen erg gevoelig zijn voor de tand des tijds, ongeacht of er nu wel of niet mee wordt gemalen. Als je oude rekeningen doorpluist zie je dat dat een natuurlijk gang van zaken en eigen aan de molen is. Bij wipmolens wil alleen de toren nog wel eens oud worden, voor de rest is de kans om 400 jaar oud te worden erg klein. De molenkoppen waar je je nu zo aan zit te verlekkeren komen ook echt niet uit de bouwtijd. Hoewel ik de wipmolen de mooiste molen vind om te zien, moet erkend worden dat hij, constructief bezien, een mislukt ontwerp is.
Overigens, leidde ik m'n onderwerpje IKEA-molens in, dit gaat over molen de Weert in Meppel, waar ik de komende tijd veel zal zijn, dat is dus die molen waar het zo goed toeven is en die zoveel óutput' aan vrijwillig-molenaars heeft die elders mogelijk met écht historisch materiaal gaan werken…
Enne, wat ik bedoel, maar dat heb ik al eerder op dit prikbord bepleit: een ‘kop’ van een wipmalen waarin niet alles uit de bouwtijd stamt is niet zo verwonderlijk en er is ook niks mis mee. Het gaat erom hoe e.e.a. gerepareerd/ gerestaureerd is. EEn molen waar stukje bij beetje reparaties aan zijn uitgevoerd vertelt meer een verhaal dan een molen die eens erg in verval is geweest en daarna een grote restauratie heeft ondergaan. Andreas heeft eens een leuk stukje in molenwereld geschreven waarin hij de bezem-metafoor gebruikte: deze bezem is al meerdere genraties in gebruik, het gedeelte wat veegt is al eens vervangen en de steel ook al meermalen, maar het is een héél erg oude bezem. Nu ja, that's it. ik zag overigens in de Elzevier, niet mijn lijfblad overigens, een erg leuke advertentie van ENECO-energie, met een ingepakte molen op een steekkar, op een heel groot parkeerterrein: Errug IKEA, groeten,Margreet- die straks boven een oliekelder uit 1852 onder een ikeadekbed kruipt-
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
