Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Jan Althof
Ben wel brutaal maar niet zó brutaal dat ik aan dichte deuren voel. Volgende keer toch maar proberen dan, om te zien wat de inpandige toestand is.
Dag molenvrienden,
de molen van Braamt, de Koendersmolen, is 3 jaar geleden nog door molenmaker Groot-Wesseldijk onder handen genomen. De bedoeling was dat de molen elk jaar zoveel mogelijk van de onderhoudssubsidie zou gebruiken, zodat de molen uiteindelijk weer draaivaardig zou worden. Helaas liep het allemaal anders.
De molenmaker heeft de koppen van de voeghouten hersteld en de windpeluw, die een uitgerotte `bloembak` was geworden, vervangen.
De eigenaar heeft in de zomer van 2006 de molen nog geschilderd, waarbij ik erg mijn twijfels heb over de toestand van o.a. de staart.
Hierbij de link naar de foto´s die ik in die tijd gemaakt heb:
http://www.mijnalbum.nl/Album=HD4KIWTW
Groet,
Mario van den Berg
Geachte heer Althof,
Het bovenstaande stukje nodigd mij toch uit om hier een paar reacties op te geven.
Allereerst op het ‘maar even de tegelsteen gelicht’.
Ik zal de laatste zijn die twijfelt aan jullie kennis, maar ik wil hier wel bij benadrukken dat dit toch wel molenmakerswerk is, en zeker als ik lees dat dit voor een mio, (aankomend molenaar?) een leuke klus is.
Nou weet ik dat dit best wel intressant is om ééns mee te maken, maar wat mijn grootste ‘angst’ is, is dat straks bij een eventuele opleiding nieuwe stijl er van een vrijwillig molenaar verwacht wordt dat hij, of zij een tegelsteen achter een as vandaan moet kunnen halen.
Zo heb ik een paar jaar geleden op een discussieavond over de opleiding nieuwe stijl, ook met ontsteltenis een ‘spreker’ zitten aanhoren dat een leerling molenaar in zijn opleiding minstens drie keer een vangbalk moet hebben verstelt !! , terwijl ik vind, en met mij gelukkig meerderen,dat een vrijwilliger daar met zijn ‘tengels’ vanaf moet blijven, een enkele uitzondering daargelaten.
En als je dan recentelijk hoort dat er bij een molen hier niet ver vandaan een zeil om de as is gedraaid door een net gediplomeerde ‘molenaar’, dan denk ik ; ja, het wordt inderdaad tijd dat de opleiding ééns op de helling gaat !……..
Even voor de duidelijkheid, ik heb niets tegen zelfwerkzaamheid van een molenaar of vrijwilliger, maar ik heb in de 29 jaar dat ik werkzaam ben bij een molenmaker, een paar keer ‘puin’ moeten ruimen door dit ‘goedbedoelde enthousiasme’ van vrijwilligers, en daar wordt je niet vrolijk van, zeker niet als de betreffende ‘doe het zelver’ naast je komt staan als je een door hem scheef geslagen bovenwiel moet afhangen.
En dan over dat ‘kamp’ in Braamt,
Laat de fam Bever uit Aarlanderveen daar nou afgelopen zomer ook een week hebben vertoeft.
Wij hebben de afgelopen jaren een aantal van deze parken bezocht,en Stroombroek is ons bijzonder goed bevallen.
Een prachtige omgeving en een mooi park met mooie huisjes en op loopafstand een strand, een zwembad en een prachtig saunacomplex, maar het is maar waar je van houdt, toch?
Maar om dit nou te vergelijken met een ‘concentratiekamp’ vind ik op z,n zachts gezegt een beetje cru.
Groet van de Bever.
Ha die Willem,
Ik citeer even:
“En als je dan recentelijk hoort dat er bij een molen hier niet ver vandaan een zeil om de as is gedraaid door een net gediplomeerde ‘molenaar’, dan denk ik ; ja, het wordt inderdaad tijd dat de opleiding ééns op de helling gaat !……..”
Niet iedere jongere die zijn autorijbewijs heeft behaald scheurt als een wegpiraat en raakt één, twee of drie punten kwijt. Zo is het denk ik ook met geslaagde vrijwilligers. Het gaat erom hoe hij/zij zijn/haar verantwoordelijkheid draagt tijdens het draaien op een molen. Om dan te zeggen dat de opleiding op de helling moet, gaat mij eventjes een stationnetje te ver.
Voor de rest begrijp ik je frustraties als molenmaker. Blijf er dan ook vanaf….. Het wordt vaak genoeg gezegd tijdens theorieavonden in Maassluis.
Gr. Rob
Drie keer een vangbalk verstellen?! Hoe speel je dat klaar op 2 jaar opleidingstijd… (al schijnt dat sommige molenaars wel te lukken).
Tja, wat is molenaarswerk en wat is molenmakerswerk, de één is handiger dan de andere. Sommige molenaars vervangen zelf de schoren en/of spruiten. Maar inderdaad, als je er niks van kent: gewoon afblijven. Ook vroeger was het soms het geval dat enkel de molenmaker aan de lagers van de molenas mocht komen.
Ieder moet natuurlijk zelf weten wat hij zelf wil doen, zo lang men maar niks kapot maakt 
Groeten van een molenaar die de laatste tijd vaak op een molen komt met 3dehands vangstukken die nog lang niet versleten zijn (Zuid-Hollandse kwaliteit he )
Beste Rob,
Ik wil hier nog wel even op inhaken, en dan hou ik er over op, maar ik vind dat als een net geslaagde vrijw molenaar een zeil om de as draait, en daar na een week pas door anderen op geatendeerd moet worden, dat hij /zij onvoldoende verantwoordelijk draagt om een molen te bedienen.
Ik vind dit in de opleiding dan ook belangrijker dan de enorme lading theorie die je moet leren om te slagen als ‘aspirant molendeskundige’.
Groet van de Bever.
Als mio leer je in theorie hoe je een vangbalk moet verstellen, als je het een keer heb mogen doen( de vangbalk dus) dan is dat mooi meegenomen.
En voor de rest een beetje aardig zijn over de vrijwillige molenaar( de knuppels uitgezonderd), de beroeps molenaar is een uitstervend ras :-(
Uit de foto's maak ik op dat het interieur van de molen te Braamt toch wel aardig compleet en netjes oogt, veel sfeer ook. Dat er misschien wat slechte vloeren (of balkkoppen?) zijn heb ik op de foto's niet kunnen zien.
In ieder geval, van buiten oogt de molen wel zeer bedroevend. Ondanks het onderhoudswerk en de schilderbeurt heb ik toch de indruk dat met name het gevlucht behoorlijk gammel moet zijn, ook in 2006. Toen zagen de kleppen en busselneuzen er nog wel compleet uit, maar dat dat spul dan in 2 jaar naar de filistijnen gewaaid is komt natuurlijk niet omdat er niks loos was.
Is het onderhoud via de PIP helemaal stil komen te vallen? Of past herstel van het gevlucht (de kleppen en busselneuzen) niet in het budget?
Al met al, uitermate sneu hoe die molen erbij staat. Hopelijk komt er snel verbetering in.
Groetsels,
Andreas de Vos
Geachte Heer Bever,
Het is wellicht wat overmoedig, maar ik veronderstel van mijzelve dat ik na een heftig arbeidzaam leven wel een beetje tot de jaren des onderscheids ben gekomen. Daar kan gemakkelijk anders over worden gedacht als je zo hier en daar wat reacties leest. Eén van de rake dingen die u zegt is dat wanneer je ergens geen verstand van hebt, je er met je tengels of klevieten vanaf moet blijven. Dat sluit wonderbaarlijk goed aan bij mijn eigen gevoelen waar het molens en andere buitengemeen ingewikkelde zaken betreft. Ik heb nog bitter weinig verstand van molens want ik heb door andere bezigheden mij nooit kunnen bekwamen tot beroepsmolenaar.
Eilaas, eilaas, máár….als geen ander weet ik dus dat wannéér ik iets aanpak (onder strenge begeleiding, dat wel) ik dat ook wel baas kan. Dankzij die begeleiding van mijn strenge doch rechtvaardige meester heb ik kunnen ervaren hoe zoiets in z`n werk gaat. Eenmaal gedaan, is alles wel duidelijk en voor herhaling vatbaar in zonodig een solo-optreden. De eenvoud is de kenmerk van het ware en dat geldt in hoge mate voor molens. Zij zijn vernuftig in hun eenvoud. Verraderlijk daardoor want een levende machine waar je IN werkt en de krachten die de natuur, lees de wind, hierin kunnen ontwikkelen kunnen moordend zijn.
Al met al denk ik dat er weinig reden tot ongerustheid is indien zulk een klus of andere zoals het manipuleren van vangbalken etc. onder deskundige begeleiding van bijna uitgestorven beroepsmolenaars, of personen die daar op lijken, plaastvindt.
Iets anders is het manipuleren van taal. Ook hier heb ik mij wat langer dan de gemiddelde Mio van een jaar of veertien, mee bezig gehouden. Ik heb daarom de arrogantie te veronderstellen dat ik dat wel meester ben.
Nog iets anders is lezen. dat is een bezigheid waarbij letterlijk altijd het geschrevene wordt “hineininterpretiert”. Oftewel, omdat er in tegenstelling tot een gesprek niet kan worden genuanceerd, “maken” lezers hun eigen verhaal van een tekst.
Ik ben mij en ik was mij ervan bewust dat het gebruik van het woord “concentratiekamp” controversieel is. Het roept schrikreacties op en men “ziet” in het hoofd de verschrikkingen die hieraan gekoppeld zitten. Vanavond zag ik nog wat verschrikkingen voorbij komen op teevee ergens in Palestina en vanwege de afstand deden zij mij niet zoveel. Wat mij wél bezighield, waren de paralellen die ik trekken kon, gelieerd aan dat door mij gebruikte woord.
Echter, de tekst zoals ik die heb menen te moeten of mogen presenteren is een tekst met een ietwat ironische, spottende, of zo u wilt, cynische onder- of boventoon. Ik meende een verzachting aan te brengen door te verschuiven naar “concentratiepark”, hetgeen toch anders klinkt. Het zal duidelijk zijn dat die kampen of parken niet mijn ding zijn en ik daar in het gemeen verre van blijf. Ik gun echter ieder die daar met volle overgave van wil genieten het hoogste genot.
Indien lezers het zo interpreteren dat ik een regelrechte vergelijking trek tussen het ene en het andere “concentratiekamp” dan kan ik daar weinig aan doen. Het is aan de lezer om het juiste onderscheid te maken op basis van zijn of haar kunde en kennis net zoals je dat moet doen als je een molen bepotelt. Je eigen tekortkomingen kennen is daarin een hoog goed. De schrijver schrijft, de lezer vult in.
Ik meen de mijne redelijk goed te kennen hoewel ik na al die jaren nog wel eens een hindernis kan missen. Dat heeft ook te maken met het persoonlijke temperament, karakter, geaardheid etc. “Men kán hetgeen ik neerschreef bestempelen als ”walgelijk". Dat lijkt/leek mij wat overtrokken en vandaar mijn onmiddellijke respons.
Zo langzamerhand kan ik het ook wel “walgelijk” vinden dat steeds maar die vergelijking gemaakt wordt tussen de echte, lees beroeps, molenaars en de vrijwilligers/klungels die overal met hun tengels, klevieten en wat dies meer zij vanaf moeten blijven.
Het is aan diezelfde beroeps om de vrijwilligers te maken tot wat die zijn moeten, Gedegen vaklui die met verstand van zaken een tegelsteentje kunnen lichten. Dat kan alleen door er met je p*ten aan te mogen zitten als voor die Mio de tijd rijp is.
De mijne is wel rijp denk ik zomaar terwijl ik angstig naar de kalender kijk waar met rasse schreden mijn 62ste verjaardag wordt aangekondigd.
Het zal duidelijk zijn dat wij nog lange tijd bij de onderhavige onderwerpen kunnen verwijlen. Hier schiet dat niet erg op. Het blijft bij het heen en weer gooien van eigen meningen zonder nuancering. Dat lukt veel beter in een persoonlijke ontmoeting of gesprek. Dat kan veel verlichting brengen en ik doe dat gaarne blijkens mijn omzwervigen door dit zo fraaie (molen)land.
Ik groet u hartelijk en allen die zich betrokken wisten bij het draadje, zeg maar draad inmiddels. Ook wens ik iedereen een goede wisseling zonder verlies van ledematen of erger.
Jan Althof
