Ja zo maar ineens 25 jaar gediplomeerd molenaar zijn,
daar werd ik vandaag mee geconfronteerd.
door ten eerste daar op atent gemaakt te worden door een paar goede molenaars kennisen.
en later ik kreeg vandaag de nieuwe gilde brief onder ogen, die eerst gekaapt was door de jongste zeun.
en inderdaad daar was een stukje gewijd aan jubelarissen.
nu heeft zoiets altijd iets dubbels ,aan de ene kant zegt het iets over de snelheid waar mee de tijd door je vingers slipt,maar ook de dankbaarheid die bij je boven komt dat je het mag beleven
en automatisch passeeren dan de jaren ingedachten over b.v de leerlingen die hier het erft onveilig hebben weten te maken ,en waar ik door de tijd heen dan ook ontzetend veel plezier aan heb mogen beleven.
zo ook aan de theorie avonden die hier om de twee weken wordt gegeven ,die ook wel bekent staan als de molencategese, geeft het altijd weer een goed gevoel als men serieus de stof weer eigen heeft weten te maken.
maar bovenal het wonen en leven op een molen is na al die jaren nu 27 jaar ,ondanks het zeer klein behuist zijn nog steeds fijn en dan natuurlijk het malen met dat orgel, is iets wat nooit verveeld.
en als het in de winterdag laat avond is en ik naar buiten ga om het orgel stil te zeten en dan eerst nog even naar de koeien gaat en dan naar de molen ,en dan nog even genieten van alles wat aan een goed lopende molen is, en dan is het zo maar nog maar weer een halv uur later ,alsof het de eerste keer is dat je dit zo beleeft,dit is niet overgegaan na al die jaren , wonderlijk.
ook het invallen op de molenviergang in aarlanderveen is altijd weer ontzetend leuk om te mogen doen.
ook de bemoeienis met de korenmolen de sophia geeft nog veel voldoening.
dus de som opmakende, bij leve en welzijn hopen we dit nog vele jaren te mogen doen.
dit wilde ik zo maar even met jullie delen
vr gr Aad