Hekwiggen borg ik altijd door het spijkertje door het wiggetje te slaan, en niet ervoor.
Door het spijkertje c.a vingerdikte vanaf de zijkant van de roe door het wiggetje te slaan, hecht je het wiggetje vast aan de hekstok,zodat als het wiggetje in de zomer bij drogend weer los zit, deze blijft zitten aan de hekstok.
Als het spijkertje voor het wiggetje zit, en bij drogend weer ‘rammelt’ het wiggetje nog wat verder de roe in, dan draait het wiggetje naast het spijkertje, en weg is het wiggetje.
In mijn beginperiode als (aankomend) molenmaker, sloeg ik de spijkertjes ook altijd voor het wiggetje, totdat we ééns een molen opnieuw opgehekt hadden, en de molenaar na een tijdje opmerkte dat hij in de zomer regelmatig hekwiggen opraapte.
Sindsdien ben ik de spijkertjes door de wiggetjes gaan slaan.
Wel is het zaak om het spijkertje eerst even met de hamer een tik op het puntje te geven, zodat het puntje wat ‘stomp’ wordt en zodoende het splijten van het wiggetje tegen te gaan.
Ook het voordeel van het spijkertje door het wiggetje is dat de kans op slijtage van de zeilen doordat spijkerkoppie, veel kleiner wordt, omdat het spijkertje dichter bij de roe zit.
Wat betreft dat zaagsneetje in de kop van het wiggetje, tja, Bij de molenmaker waar ik werk moeten de hekwiggen voorzien zijn van afgestoken hoeken aan de kop voordat ze de deur uitgaan, en als daar ook nog zaagsneden in moeten, vind ik het wel een heel gedoe worden…..
Wat mij ook wel ééns opvalt is dat er molenaars zijn die in de zomer bij drogend weer éérst de hekwiggen moeten aanslaan alvorens zij gaan draaien/malen.
Als het in de zomer droog is, is het normaal dat de hekstokken wat los komen in de roe, maar als het weer geregend heeft, zit het spul meestal weer vast.
Bij houten roeden gaat dit uitdrogen meestal dubbel op, zodat de hekken dan nog losser zitten.
Groet van de Bever.