Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Het eerste berichtje nam de foto's niet mee, dus een tweede foto.
Dit span paarden schrok zo van de draaiende molen in Sprang Capelle, dat ze de singel in doken. De menner bleef gewoon op de bok zitten en kreeg de paarden door kalm te blijven weer op her drogen. Het was slecht de derde keer dat dit span voor de kar stonden. Ook had de eigenaar gezegd dat de paarden niet van zwemmen hielden. Uit de foto's blijkt dus wat anders.
Gelukkig blijkt die singel niet al te diep. Wel knap oom te blijven zitten, maar wellicht had de menner geen zwemdiploma of zelf een hekel aan zwemmen? :-)Overigens komen er langs de Broekmolen bij Streefkerk regelmatig paarden langs. De een loopt rustig door terwijl de ander meteen in de contramine gaat. Jan Noorlander stopt vrijwel altijd of vraagt of het nodig is. Snuffelend in de archieven voor Zwijndrechtse molens kwam ik nog een oude verordening tegen uit plm. 16/1700. Molenaars aan de dijk werden daarin verplicht om bij het naderen van paarden de molen stil te zetten. Niet zo gek want in die tijd had men bijna alleen paarden als last- en trekdier en dan zal het wel eens meer mis zijn gegaan.
Goed geschoten en handig om altijd en overal zoiets als een camara op zak te hebben.
Nou ja, die wagen is ook gelijk goed gespoeld… Nog geluk misschien dat-ie niet gekanteld is toen ze de plomp in reden.
Overigens is het aanhouden van molens i.v.m passerende paarden niet ongebruikelijk als regel, maar ik kan me voorstellen dat dit vroeger met overwegend paardentractie misschien wel kon betekenen dat de molen meer de vang erop had dan aan draaien toe kwam.
Groetsels,
Andreas de Vos
Prachtige reportage van een gebeurtenis, die gelukkig goed afliep.
Maar…..hoe zit het of zat het nu met paarden in een Rosmolen, liepen die van schrik harder of juist helemaal niet meer?!? Een en ander ging natuurlijk wel gepaard met de nodige tact van een Rosmolenmolenaar.
Tot molens !
Paul Kors
Een paard is toch een vluchtdier; ze kunnen van alles schrikken, maar als ze er één keer aan gewend zijn is er niets aan de hand. Mijn molen stond vroeger op de Vriesenkoopsepolder aan de Drecht. Daar waren de molenaars ook verplicht om de molens stil te zetten voor dergelijk verkeer. Vooral als er op zondag gemalen moest worden, kon dat erg vervelend zijn door al het verkeer van en naar de kerk.
Thans lopen er naast de molen ook een drietal paarden, maar die zijn er helemaal aan gewend; hoe hard het ook gaat en uit welke richting de wind ook komt, ze kijken er niet meer van op. De meeste paarden die verder langs komen zijn er ook aan gewend. Als het even kan zet ik de molen dan ook niet stil; zo leren de paarden er mee om te gaan. Door het drukke verkeer zullen paarden er denk ik ook eerder mee om leren gaan. Vroeger waren die beesten ook helemaal niets gewend.
Bij ons had je in het dorp een boer die de radio altijd keihard aan had staan in de stal. Daar kon je wel een kanon afschieten, dan keken de koeien er niet van op. Even buiten het dorp woonde een boer waar bijna nooit iemand kwam; daar hoefde maar een monsternemer binnen te komen dan werden ze al onrustig. Toen die boer eens met vakantie naar Engeland ging kwam er een boerenhulp die dacht dat muziek in de stal wel gezellig zou zijn. De koeien stonden gelijk met de kop tegen de zolder en gaven bijna geen melk meer.
Bij de St. Antonius molen in Eerde was het “aanhouden” van de molen als voorwaarde in de bouwvergunning vastgelegd. Dit kwam omdat Wilhelmus Smits de molen slechts 30 meter van de openbare weg wilde bouwen, wat toen tot bezwaren leidde. Hij wees echter op de toestemming van de bouw van de molen van het Maaskantje, welke dichter bij de openbare weg lag. Er is toen via de provincie en de gemeente St. Oedenrode bepaald dat de molenaar de molen diende stil te zetten als berijders of voerlieden van paarden dit wensten. Op deze voorwaarde werd de vergunning verleend.
Ik neem aan dat dit soort bepalingen wel vaker voorkwamen.
Op twee van de de foto’s meen ik te zien dat het gevlucht stoer door het beeld flitst maar ik kan het mis hebben.
Ik weet het niet hoor, maar als zo’n situatie zich voordoet dan lijkt het me slimmer om niet als eerste je fotocamera te grijpen maar om direct naar het vangtouw te rennen en de molen als de bliksem stil te zetten.
Het is leuk om met je molen in de krant te komen maar niet als de strekking is: “Ruiter en paarden komen om bij tragisch ongeval met molen” en je hebt er niet alles aan gedaan om het te voorkomen!
Groeten uit Schermerhorn,
Arjen Steigstra
Arjen, je hebt gelijk, maar laat ik het verhaal even vertellen.
Met twee leerlingen was ik bezig met de theorie, toen we paardenhoeven hoorden. Dit is heel gewoon bij de standerdmolen van Sprang, er rijden eigenlijk altijd wel ruiters of wagenmenners voorbij.
Eer we goed en wel in de gaten hadden wat er gaande was, kwamen paarden en wagen al uit het water. Marco heeft de foto's genomen en ikzelf ben op de molen gebleven met de leerlingen, omdat het allemaal goed afliep. Maar om dan de molen toch even stil te zetten, is inderdaad niet verkeerd. Eigenlijk hebben we er van de schrik zelf niet bij stilgestaan om dit te doen, dus toch in de gaten houden bij een (onverhoopte) volgende calamiteit.
Chiel
