Ha die Rob,
Mooie foto! Wijk liep gisteren ook opperbest met 2 lange halve en later vier. Nog even wat tarwe gemalen en ik als kleine-overbrengingmolenaar verbaas me steeds weer wat die molen produceert als 'ie lekker begint te lopen.
Rob, waarom zetten jullie die stut onder de staart tijdens het draaien? Ik weet dat Borkel een nogal wakkige staart heeft, maar die korte schoren zijn erg slecht, maar met die stut belast je de verbinding met de staartbalk nog meer.
Als de molen gaat raggen versta ik daaronder dat de staart (met kap en gevlucht) heen en weer gaat. Ik neem echter aan dat op de molen in Usquert de molenaars de staart goed vast kruien. D.w.z.: de bezetketting met de kruilier vast kruien. Bij niet te veel wind kan de molen dan niet gaan raggen (ook niet met een engels kruiwerk). Bij storm is het echter een ander vehaal. De staart begint dan - door de sterke windvlagen - heen een weer te zwiepen (naar de molen toe en er vanaf). Als dat gebeurt dan heb je weer dat raggen omdat de bezetketting dan weer slapper wordt en dan weer stijf komt te staan. De kop kan dan weer heen en weer gaan.
Om het raggen op zo'n manier ook te voorkomen zet ik altijd een balkje schuin tegen de staart aan (aan de binnenkant). Op de grond heb ik dan een dikke plank met kepen tegen de molen en naar de staart toe liggen waar die steun op rust. Bij vastkruien van de bezetketting de staart stijf op de steun kruien (de hoek van de kruireep en de bezetketting vanaf de molen gerekend minder dan 180 graden) en er is geen kans meer op raggen; in welke richting dan ook. Ter verduidelijking: “mijn” molen heeft geen engels maar een neutenkruiwerk en toch kan hij bij storm gaan raggen.
Oane Visser,
Molenaar Hantumer molen,
Fryslân.
Ruud e.a. het is een typisch Noord Nederlands iets: het steeds verwijderen van eindborden. Onze molenbouwer, Anne Doornbosch, raadt ons ook aan ze eruit te halen, ze zijn erg slecht en om die reden vastgeschroefd. Omdat we toch in de winter weleens willen olieslaan, malen e.d. doen we dat niet. Het betekent wel dat met een wind als gisteren en wellicht ook vanmiddag, de molen krimpend moet staan omdat wij landrotten, meelmuizen, amateur anders vinden dat het te hard gaat. Margreet
Dan haal je toch na iedere draai- of maaldag (als de R in de maand is) de borden eruit en zet je ze bij de eerstvolgende draai- of maaldag er weer in?
Bij ‘mijn’ molen is het gewoon iedere keer voordat ik ga malen: borden sjouwen! Aan het eind van de draaidag wederom: borden sjouwen (maar dan de andere kant uit)! Malen zonder de steekborden in de fokken komt bijna niet voor, omdat dan de voorste lat in de fok als het ware los komt te zitten en tijdens het malen een nare trilling met zich meebrengt.
Het lastige van altijd de steekborden erin moeten doen merk je vooral bij niet teveel wind: de molen wordt van zo'n groot en zwaar bord knap wanwichtig. Soms liggen er al drie zeilen voor als ik pas een eerste bord erin doe: dan is er een behoorlijke kans dat ik niet steeds tussen wiekenkruis en vangtouw heen- en weer moet lopen. Gevolg is wel dat, vóór de molen echt maalt, je dan al zo'n zes keer de vang erop hebt gehad en weer los.
Groet,
Leo
Hallo Margreet.
Wat is er mis met iets onder de wind malen ,draaien?????.
veder wil ik niet veder op deze draad in gaan omdat er al heel veel over dit onderwerp hier geschreven is..
maar hier in de waard was het van ouds geen gebruik om geregeld de borden er uit tehalen ,laat staan om zonder met zeil te malen.
en dat is de enige reden dat we dit hier zolang mogelijk uit de waard willen houden zo,.
want zonder deze zaken raken we evenwel al aardig van het padje van onze voorgangers
vr gr Aad
Even een opmerking, de Eva heeft dus GEEN STEEKBORDEN, maar ALLEEN VASTE WINDBORDEN. Deze zijn erg lang en breed.
Om op de reactie van de heer Visser terug te komen: Ook de staart van de Eva wordt steeds vastgezet. Zowel onder het draaien als bij het verlaten van de molen. We hebben geen kruikabel, maar een kruiketting en een bezetketting.
Toch ragt de molen als hij volop draait. Zowel voor de prins, als malende. Het maakt dan niet uit of het windkracht 4 is of windkracht 7 of 8.
Door de borden in de wintermaanden te verwijderen staat de molen er veel rustiger bij als hij stilstaat en het stormt.
Wij als molenaars hadden ook liever weer steekborden gehad, zoals voorheen, maar de eigenaar heeft anders beslist.
Om op het kruiwerk terug te komen: Gisteren met drie man met niet zo heel veel kracht de molen in plaats van terugkruien van oost zuidoost naar zuidwest deze keer teruggeduwd. De klus was tussen 10 en 15 seconden geklaard. En dat ondanks de grote omvang van de molen.
Blijkt hoe licht het kruiwerk loopt.
Dat betekent ook dat bij harde wind een extra ketting nodig is als je dan alleen gaat kruien. Anders kun je steeds weer opnieuw beginnen als je een van de kettingen wil verzetten.
Een engels kruiwerk heeft veel voordelen, maar dus ook nadelen.
Hoe het vroeger was, toen de molen ook zelfkruiing had weet ik natuurlijk niet, maar het kan zijn dat de molen toen ook niet te zwaar kruide. Misschien had de molen een staart om te voorkomen dat de molen teveel ging raggen bij het malen of misschien pellen. Wel is bekend dat op een van beide roeden ook zwichtklepjes op de voorzoom zaten. Reeds in de dertiger jaren van de vorige eeuw hield men op de Eva op met het malen op de wind en werd er verder electrisch gemalen.
Zo rond een uur of 10.00 aangekomen in Birdaard, de molen maakte z'n rondjes al, alleen wel met open klepjes, want de stang in de as zat vastgevroren. Eerst maar eens wat gaan drinken. En hierna wat foto's genomen, in de zagerij, droogschuur en natuurlijk in de molen zelf (om het dan zo maar even te benoemen). Terwijl ik dit aan het doen was nog wat uitleg gekregen over een zakkenzuiger (een moderne zakkenklopper), welke uit molen de Krijgsman in Oosterblokker bleek te komen. Maar eens gaan vragen of er ook nog een klusje was (De klepjes wouden nog niet dicht, dus was de molen aan de ketting gelegd.) en dit was er wel. Er moesten nog een paar ouwe rails van een lorrie ontdaan worden van de roest. Hier zo ongeveer vanaf een uur of elf tot kwart voor twaalf mee zoet geweest. Nog een pakje pannenkoekmeel voor de buren gekocht. Vervolgens richting Stiens gegaan om nog even mijn maalboekje te laten aftekenen. De reis voortgezet naar Vrouweparochie om daar nog wat foto's van het exterieur van de molen te maken. Uiteindelijk maar weer eens op huis aan gegaan.
Hier de foto's:
http://picasaweb.google.nl/soepcom.teeling/DeZwaluwVrouwbuurstermolen?feat=directlink
Mvg. Stefan Teeling
De vaste windborden van ‘Eva’ zijn blijkbaar niet zo vast, als ze ook kunnen worden uitgenomen.
Ik zou toch zoeken naar een betere oplossing dan de huidige. Dit los van het feit, dat de Eva toch eigenlijk zelfzwichting heeft verdiend (met dat enorme lijf van haar).
Lang geleden (ca. 1986) heb ik ooit de veel te lange eindborden van De Eenhoorn domweg in twee stukken gezaagd, om ze hanteerbaarder te maken. Borden van 4 meter vond ik niet echt functioneel. Daarna ging het werken met die molen stukken beter. Dacht je dat ik met de gemeente had overlegd?
Beste groet,
Leo
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's