Daar weet ik inderdaad alles van Leo.
In de dertien jaar dat ik daar molenaar was , zeg maar jouw voorganger, heb ik in den treure lopen sjouwen met die borden!
s'Zomers twee en s'winters vier borden.
Als er nou zo weinig wind was, en ik wist haast wel zeker dat de molen toch geen water zou verzetten, verzuimde ik wel ééns om de borden er in te zetten, en liet de molen wat rommelen met vier volle en zonder borden, op z'n Gronings zal ik maar zeggen.
Van dat borden gesjouw heb ik haast een trauma aan over gehouden, zodat ik het hier op Aarlanderveen tot een minium probeer te beperken ( ze zijn er volgens mij vorig jaar tijdens de schilderbeurt voor het laatst uitgeweest).
Als het tijdens het malen te wild wordt, kies ik er meestal voor om de zeilen achter de fok te leggen ( ze schijnen dat beveren te noemen), en als je dat in combinatie doet met een paal onder de wind, sta je er versteld van hoe stug zo'n molen wordt.
Dat getril van die foklatten bij malen zonder borden, zijn niet de twee schroten aan de voorzoomzijde, maar de drie schroten die achter de roe zitten, weet ik uit ervaring.
Toen ik hier op Aarlanderveen molenaar werd waren er in één roe net borden gemaakt ( mijn voorganger moest er niets van hebben).
Toen ik ééns maalde met de borden eruit, was het één geratel, todat er van één end de drie schroten achter de roe eraf vlogen, en toen was het geratel op dat end gelijk over.
Later heb ik er een paar klampjes opgeschroefd met een paar stempeltjes naar de peuken heklat aan de fokzijde.
Groet van de Bever.