Ophogen molen Spijkenisse peperdure klus

“…de ‘gemiddelde’ vrijwillige molenaar met het erfgoed omgaat en de manier waarop de RACM dat zou willen.”….“De RACM zal over het zorgvuldige beheer moeten waken.”

Om nog even terug te komen op de monumentenstatus, waarvan nu geluiden opkomen om bepaalde molens maar die status te ontnemen vanwege het (vermeende) verlies aan historische waarde. Voor monumenteneigenaren een uiterst zorgelijke en onzekere toestand.

Zoals ik in een eerdere reactie aangaf zouden (naar ik heb begrepen/vernomen) veel molens feitelijk zonder gedegen waardestelling (zaken in/aan/bij de molen) de monumentenstatus hebben gekregen. Het feit dat het een “monumentale” in de zin van historische molen was volstond. In hoeverre dit inderdaad voor veel molens klopt kan ik niet zeggen. Feit is wel dat molens op een gegeven moment de monumentenstatus hebben gekregen. Vervolgens is er aan gesleuteld en gerestaureerd. Dat gebeurde daarvoor ook, maar toen heette het nog gewoon onderhoud van bedrijfsmiddelen.

Ik vind niet dat monumenten die onder toezicht en/of onder invloed van RdMz/RACM zijn gekomen tot een staat waarin ze nu verkeren op grond van een nieuwe beoordelingsronde / waardestelling van die monumentenstatus ontdaan kunnen worden.

Immers, alle restauraties aan monumenten waarbij de Rijksdienst heeft bijgedragen middels subsidies, zijn uitgevoerd op basis van een bestek (in welke vorm dan ook). Dat is beoordeeld en vaak zelfs opgesteld door diezelfde rijksdienst, op basis daarvan is die subsidie toegekend en de uitvoering van de restauratie is door diezelfde rijksdienst getoetst aan het bestek.

In al die gevallen, of in ieder geval het overgrote deel ervan, is de Rijksdienst op zijn minst medeverantwoordelijk voor de staat waarin die monumenten nu verkeren.

In al die gevallen is immers een compromis tot stand gekomen tussen de Rijksdienst en de moleneigenaar t.a.v. de uit te voeren werkzaamheden.

Monumenten dus “zomaar” afvoeren van de monumentenlijst lijkt me dan ook niet verdedigbaar. Een van de geluiden die daarbij gepaard gaat is dat de lijst “vol” is en er dus monumenten af moeten voordat er nieuwe bij gezet kunnen worden. Dit heeft vooral te maken met beschikbaarheid van voldoende geld voor rijskbijdragen in restauratie en onderhoud. Monumenten afvoeren van de lijst om zo geld te besparen voor het behoud van de nieuwe monumenten maakt feitelijk dat die monumentenstatus al die tijd een beperkte houdbaarheidsdatum gehad zou hebben. Bovendien is het aantal molens t.o.v. het totaal aantal monumenten (waar soms/vaak ook bijzonder veel aan verknald is!) maar relatief klein, dus hoeveel besparing dit op het totaal zou opleveren is maar de vraag.

Ik lees de laatste tijd in diverse posts op het prikbord dat molens in zo'n bevoorrechte positie zouden verkeren waar het de zorg/bijdrage vanuit monumentenzorg zou betreffen. In hoeverre molens een streepje voor hebben op de overige monumenten kan ik niet beoordelen, maar is het niet zo dat molens tot een aantal jaren geleden toch vooral, laten we zeggen aan het achterspeen hebben gelegen? Gelden voor restauratiessubsidies die werden gelabeld naar Kastelen, Kerken, en “Overige monumenten”, waaronder ook de molens vielen en het echt geen vetpot was? Was het niet een aantal jaren geleden (weet ff niet meer welk jaar) dat er een landelijke inventarisatie is gedaan naar de onderhoudssituatie van molens waarbij de conclusie was dat 40% van de molens een achterstand hebben die goed is voor in totaal 70 miljoen (was t nog in guldens of in euro?). En hoe verhoud dat zich t.o.v. de andere monumenten? Was de situatie daar ook zo slecht?

Ik zou me kunnen voorstellen dat monumenten eventueel geklasseerd kunnen gaan worden in een bepaalde status. Dit gebeurd bijvoorbeeld ook met railgebonden monumenten. Die klasse-indeling gebeurt overigens op het moment dat een object wordt voorgedragen om een monumentenstatus te krijgen. Niet pas na 40 jaar…

Groetsels,

Andreas de Vos

De verdeeldheid in het veld en het gebrek aan grip op organisaties als RACM komt omdat er geen strategie/beleid is in deze. Een goede manager luisterd naar zijn achterban, zet dit zo goed mogelijk om in beleid/stategie en probeert vervolgens de neuzen zoveel mogelijk dezelfde kant op de krijgen. DHM is de enige organisatie in de molenwereld die dit kan doen.

Ik als molenaar en molenliefhebber kan niet veel anders doen dan af en toe iets in ons internetcafe “molenprikbord” posten, maar veel effect heeft het niet. Cafepraat zoals Nico het noemt. Ambtelijke organisaties als RACM gaan altijd gepaard met onlogische keuzes en beleid als er geen externe organisatie is die dit bijstuurt.

Ik vind de nieuwe beleidsnota van DHM wel goed. DHM zet eindelijk historische en cultuurhistorische waarden op hetzelfde niveau als landschappelijke en toeristische waarde. Zo moet het denk ik ook , wat je met een individueele molen wel of niet moet doen is maatwerk afhankelijk van hoeveel waarde deze heeft op ieder van deze aspecten en welke mofgelijkheden er ter plaatse zijn. Ik zou graag zien dat DHM een volwaardige speler zou zijn als vertegenwoordiging van de "molenwereld 'op al deze aspecten, dus ook de historische.

Andreas de Vos

Peter van Kuik